اولین بلند شدن علی

جان مادر سلام

حاج علی روز پنج شنبه ١٣/٥/٩٠ بالاخره دستت رو گرفتی به کارتون شیری که تازه گرفته بودم و بلند شدی وای مامانی چقدر ذوق کردیم من و بابایی البته شما هم از خوشحالی نمیدونستی چه کار کنی اینقدر دددد ببب گفتی و جیغ زدی که آخرش افتادی روی زمین.قربون پسر صبورم بشم که اصلا" گریه نکرد.

خدایا یعنی علی من همون فسقلی بود که تو شکم من بود همون پسری که وقتی به دنیا اومد به جز شیر خوردن کار دیگه ای نمیتونست انجام بده.اما حالا..............

خدایا به ما اینقدر نعمت میدی و ما رو از هیچ به همه جا میرسونی و بعد ما یادمون میره که چه کسی و با چه نیتی این کارها رو برای ما انجام داده.خدایا ما رو قدر شناس نعمتهایت قرارده و کاری کن که شرمنده خودت نشیم.

پسرم،علی جان

هیچ گاه یادت نرود که سپاس گذار خدای قادر و رحیم باشی یادت نرود که همه زندگیت را از خدای مهربون داری.البته میدونم که یادت نمیره چون الان هم که زبون نداری وقتی به شما غذا میدم با دست زدن و سر تکون دادن شکر نعمتهای خدا رو انجام میدی که مامانم میگه هیچ کس مثل علی شاکر نعمتهای خدا نیست.الهی مامان قربون قلب مهربونت بشه.

علی عزیزم

با تمام قلبم و با تمام وجودم دوستت دارم